Efsaneye Göre:
Maokai bir zamanlar, cennet gibi bir ormanda yaşayan bir doğa ruhuydu. Ama insanların kibiri yüzünden, bu hayat sona erdi. Artık; eski halinin, yaşam ve ölümün doğal döngüsüne kafa tutan kara büyülerle çarpılmış, kararmış bir gölgesi. Hiç istemediği bir güçle bütünleşen bu heybetli treant, doğanın intikamcı bir afeti haline geldi. Gölge Adalar'ı eski haline getirecek bir yol arayarak Valoran'ı gezen Maokai, karşısına çıkan düşmanları büyüyle ve çelik gibi dallarıyla parça parça ediyor.
Gölge Adalar ölümün hüküm sürdüğü bir ülke haline gelmeden önce çok güzeldi, capcanlı bir doğal yaşamı vardı. En güzel yöresiyse, yemyeşil ağaçların, yüzlerce çeşit canlının ve ruhların yaşadığı kutsal ormandı. Gölge Adalar'ın kralı büyücülerine yaşamla ölümü ayıran duvarı yıkmalarını emrettiğinde, büyücüler bu emri yerine getirebilmek için kutsal ormanın gücünü sömürdüler.
Büyücüler, ritüelleriyle yaşam döngüsünü bozmayı ve kontrol etmeyi rüyalarında bile göremeyecekleri güçleri dünyaya salmayı başardılar. Gölge Adalar'daki tüm yaratıkların canı yavaş yavaş çekilmeye başladı. Ulu ağaçlar kuru kütüklere, insanlar çarpık çurpuk gölgelere, orman ruhlarıysa aldatan hayaletlere dönüşmeye başladı. Kutsal ormanın en güçlü ruhu olan Maokai, dünyasının gözleri önünde çürüyüp yıkılışını dehşet içinde seyretti. Menfur enerjiler Maokai'ı alt etmeye başlayınca, bu yüce ruh da yaşadığı yerin hayat enerjisinden kalanları korumak için aklına gelen son çareye başvurdu. Uzanabildikleri her şeyi aç pençeleriyle parçalayan yaşayan ölüler git gide yaklaşırken; ormanın ruhsal gücünün merkezinde bulunan yaşlı meşe ağacına giren Maokai, adaların öz enerjisini toplayıp ağaçta yoğunlaştırdı. Sınırsız büyüyle güçlenen Maokai tam olarak yozlaşmadı ama hasar almadan da kurtulamadı.
Hem yaşamın hem de ölümün özütleriyle dolan Maokai, ağaçla bütünleşti ve çarpık bir garabet haline geldi. Yüzyıllarca, acı ve pişmanlıktan başka yoldaş bilmedi. Bildiği ve sevdiği her şeyin yok oluşuna gözyaşı dökerken, dalları ağırlaşıp eğildi. Yuvasını mahveden düşüncesiz büyücülere öfkelendiğinde, kökleri topraktan fırladı. Ama henüz her şey bitmemişti. Maokai, Gölge Adalar'da kalan son yaşam kıvılcımını ve onunla beraber, hayatın adaya dönüş umudunu kurtarabilmişti.
Maokai'ın içindeki hayat özütü, Gölge Adalar'ın eziyet içinde kıvranan hayaletlerini ateşe gelen pervane gibi kendine çekiyordu. Ruh, yaşam tohumunu acımasız hortlaklardan titizlikle koruyordu ama onları sonsuza kadar kovalayamayacağının da farkındaydı. Eskiden yuvası olan bu ölüm ülkesinden kaçmalıydı. Doğanın kendisini yaşayan topraklara götüreceğine güvenerek denize atladı, sürüklenmeyi bekledi. Bu şekilde ölüm güçlerini Gölge Adalar'dan atmayı ve hayatı yeniden filizlendirmeyi umuyordu. .
Maokai --
''Doğanın dengesini bozan, cezasını çeker.''
Kod:REP-TR-20-JT63NRLGAQH4NSQW
0 yorum:
Yorum Gönder